تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
نگارنده: حجت‌الاسلام والمسلمین محمد سبحانی‌نیا *
مقدمه
یکی از ویژگی‌های مناجات با خدا به‌ویژه در ماه مبارک رمضان، جذاب و شیرین‌بودن آن است و این خود، موهبتی افزون بر موهبت یاد خداست؛ چراکه در آن بنده هم به نعمت یاد خدا و ثمره‌های آن دست می‌یابد و هم از موهبت شیرینی این یاد برخوردار می‌شود؛ چنانچه امام سجاد(علیه السلام) عرضه داشت: «اللَّهُمَّ ... مَتِّعْنَا بِلَذِیذِ مُنَاجَاتِكَ وَ أَوْرِدْنَا حِیاضَ حُبِّكَ وَ أَذِقْنَا حَلَاوَةَ وُدِّكَ وَ قُرْبِكَ»: بار خدایا! ما را از لذّت مناجاتت بهره‌مند گردان و در آبگیرهاى محبّتت وارد گردان و شیرینى دوستى و قرب خودت را به ما بچشان. در دعای جوشن کبیر نیز می‌خوانیم: «یا مَنْ ذِكْرُهُ حُلْوٌ»: ای آن‌كه یاد او شیرین است. همچنین در دعای عرفه آمده است: «یا مَنْ أَذَاقَ أَحِبَّاءَهُ حَلَاوَةَ الْمُؤَانَسَةِ»: ای آن‌که شیرینی انس خود را به دوستان چشانده‌ای. استاد شهید مطهری می‌گوید: « ... دنیاى عبادت دنیاى دیگرى است. دنیاى عبادت آكنده از لذت است؛ لذتى كه با لذت دنیاى سه‌بعدى مادى قابل مقایسه نیست. دنیاى عبادت پر از جوشش و جنبش و سیر و سفر است، ... دنیاى عبادت شب و روز ندارد؛ زیرا همه روشنایى است، تیرگى و اندوه و كدورت ندارد، یک‌سره صفا و خلوص است».
